Het wordt tijd dat ik het nieuws met jullie deel: Mijn tweede roman gaat er niet komen.
Ik weet het al een tijdje en vóórdat ik het wist was het
eigenlijk ook al even duidelijk. Ik wil de komende periode een paar blogs
schrijven over het boek, over wat het had moeten worden, maar déze blog gaat
over waarom ik het boek niet meer ga afmaken.
Jullie weten allemaal, denk ik, inmiddels wel dat ik
palliatief darmkankerpatiënt ben. Mijn ziekte verloopt met ups en downs, vaak
afhankelijk van hoe mijn lichaam reageert op nieuwe behandelingsvormen. Vaste problemen
die ik ondervind, hebben vooral betrekking op pijn in mijn buik door een tumor
die op mijn buikspier drukt en een gebrek aan energie door steeds weer terugkerende
bloedarmoede. Soms heb ik energie en kan ik de hele wereld aan, soms heb ik
niet eens de energie om ’s ochtends onder de douche te stappen.
Ik kies er nu voor om de momenten waarop ik energie heb,
deze vooral te gebruiken om leuke en hopelijk herinneringswaardige dingen te
doen met de mensen waar ik van hou.
Ik vond dat ik voor mijn tweede roman een mooi concept had
bedacht. Waarover dus meer in een paar volgende blogs. Het punt was: het stond
een beetje te dicht bij me. Het boek was bedoeld als een ode aan het leven,
maar tegelijkertijd ging het vooral over de dood. Ik vind nog steeds dat als ik
een boek zou schrijven, het dit boek zou moeten zijn. Omdat ik hiermee alles
zou kunnen zeggen wat nog gezegd moet worden. Maar eerlijk gezegd: er hoeft
niet meer zoveel gezegd te worden. En als er toch wat gezegd moet worden, kan dat waarschijnlijk even goed met een gedicht of een blog.
Ik denk dat mensen die me kennen ook uit mijn eerste roman
ZONAANBIDDING al voldoende kunnen halen om me straks te herinneren zoals ik ben.
Mijn fantasie, mijn humor, mijn interesses, mijn levensfilosofie en zelfs mijn
manier van spreken zijn, denk ik, tastbaar genoeg in dat boek aanwezig. Aangevuld
met mijn bundel met teksten LIEDJES OVER WEGGAAN laat ik een beknopt oeuvre na,
dat past bij de drive die ik had om te schrijven. Er zijn namelijk ook altijd heel
veel andere leuke dingen om te doen.
Ik was al best ver met het boek. De titel waarmee ik het had
aangekondigd, LIEVE, bleek een werktitel en was al veranderd naar OMEGA. De
steigers voor het verhaal stonden fier overeind en ik was bezig met het opvullen
van de delen. Net als bij ZONAANBIDDING ging dat niet van begin naar eind, maar
schreef ik op die punten waar op dat moment mijn interesse lag. Ook had ik al allemaal
randconcepten gemaakt, zoals bijvoorbeeld een cover en een Spotify playlist.
Dat deed ik om voor mezelf de toon te zetten (en soms om niet aan het echte schrijven te hoeven beginnen). Veel zal ik later met jullie delen,
maar hieronder is vast de cover van het boek dat er niet gaat komen.
